Eind september was Maarten Ducrot, voormalig profwielrenner en nu wielercommentator van de NOS, te gast in de training Skills Projectmanagement in de Bouw en Infra voor projectleiders.
Ter inspiratie en om te leren van het peloton.
De koers als metafoor voor het leven en projecten.
Elke scheet die je laat in de Tour de France komt in de krant.
Dat gegeven was bepalend voor het motto van een groep wielrenners.
“We gaan scheten laten, aldus ploegleider Jan Raas bij de start van een nieuwe wielerploeg midden jaren ’80.
The rest is history … het werd een van de meest succesvolle rondes voor een Nederlandse wielerploeg.
Wat is hiervan te leren voor projecten en programma’s?
Het lijkt dan wel lang geleden, maar Maarten duidt de universele lessen, ook voor projecten.
Veel projecten sneuvelen door het ontbreken van zo’n duidelijk motto.
In de chaos van wat er allemaal te doen is, moet je focus kunnen aanbrengen.
“Scheten laten” in de wielerkoers had betekenis voor elke renner en gaat er over wat te doen in het moment van de koers.
Daar gaan veel projecten mank, die gaan over visie en doelen voor later, maar niet wat je nu kunt doen om impact te maken, zodat je dat doel ook haalt.
“Een visie zonder actie gaat irriteren“, want er gebeurt niks.
Dus wat is de actie?
Veel lange termijn projecten en programma’s halen de eindstreep niet doordat de ziel, het motto of the spirit die het gedrag van vandaag bepaalt, ontbreekt.
Andersom geldt ook.
“Actie zonder visie maakt mensen moe“, die vragen zich af, waar gaat dit naartoe of ze worden kippen zonder kop.
De balans tussen actie en visie is cruciaal.
Je wilt je inspanningen van vandaag kunnen relateren aan een toekomstig aansprekend doel.
En je wilt een verleidelijk perspectief hebben om energie voor je activiteiten op te kunnen brengen … en ook om je activiteiten of taken aan te passen als je moet anticiperen op verandering.
In projecttermen, je moet verhaal hebben bij je project en geestdrift voor de acties die dat verhaal gaan waarmaken.
“Het gebeurt in de leefwereld, niet in de agenda-wereld“.
Zorg dat je onderweg kunt beslissen en dat doe je niet met altijd geldende regels ongeacht de omstandigheden.
Dat doe je met autonomie en beslissingsbevoegdheid op de vloer.
De renners in het peloton zijn als een zwerm vogels die zich aanpast aan de omstandigheden.
Je zorgt voor elkaars veiligheid: je waarschuwt als je een gat in de weg ziet.
Je let op elkaar en krijgt directe feedback: de renner die een val veroorzaakt, krijgt dit op zijn bord.
En tegelijkertijd speel je het spel. Je leeft samen met je concurrenten en gaat samen naar de eindstreep, maar je verliest je eigen belang niet uit het oog.
Klinkt als AGILE Projectmanagement: beslissingsbevoegdheid bij het team, elk teamlid heeft ook een eigen belang, elke sprint geef je feedback naar elkaar en gezamenlijk anticipeer je op de omstandigheden.
Het gebeurt in dat team, niet in de “agenda”.
“Het gaat om het PLAN, niet om de PLANNING“.
We gaan de koers hard maken en als er iets gebeurt dan doe je mee.
Er is maar 1 regel (procesafspraak), namelijk “niet mee in de ontsnapping, is op kop rijden“.
Elke renner weet wat hem te doen staat als je de ontsnapping als ploeg mist … je gaat op kop rijden.
Als je dit loslaat op projecten; als er iets misgaat of iets afwijkt van de planning, ga dan niet (per definitie) de planning inhalen, maar bedenk iets anders om je doel te bereiken … op een andere manier dan je gepland had.
Hoe vaak houden we in projecten niet vast aan een planning en hoopt de projectleider op een wondertje om weer op schema te komen.
“Leidinggeven is mensen dingen laten doen die ze uit zichzelf niet zouden doen“.
Als je wilt dat mensen andere dingen gaan doen, dan geef je mensen leiding op het niveau van uitkomsten, doelen en ambities; niet op het niveau van taken, activiteiten en input.
Mooie lessen Maarten, bedankt!
Management Expedition
Oude Singel 45
3421 ED, Oudewater